Είναι πολλοί που ρωτάνε σε άτομα όπως εμένα "πότε θα μεγαλώσεις;" Είναι μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων, μια ομάδα ξενέρωτων που έχουν συνδέσει την ωριμότητα με το διάβασμα, την καθαριότητα, τις πολιτικές προτιμήσεις, τη μουσική, ακόμη και τον τρόπο διασκέδασης. Όμως δεν είναι καθόλου έτσι. Ισχύει ότι κάποια στιγμή έρχεται η στιγμή όπου όλοι αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, τις υποχρεώσεις, αναγκάζεσαι να δεις πιο αληθινά τη ζωή αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξεχάσεις πως είναι να είσαι μικρός.
Τα παιδιά διακρίνονται για το θάρρος, την αφέλεια, την εμπιστοσύνη που δείχνουν στο κόσμο, την επιπολαιότητα τους. Δεν φοβούνται μήπως χτυπήσουν η λερωθούν. Αδιαφορούν εντελώς για τα χρήματα, τα κουτσομπολιά και τη γνώμη των άλλων. Το μόνο που έχει σημασία είναι το γέλιο, τα κλάματα και τα όνειρα. Τα παιδιά μπορεί να θυμώσουν και μετά από ένα λεπτό όλα να είναι κομπλέ, κανένας τσακωμός δεν κρατάει παραπάνω από μια μέρα, κάθε πρωί ξυπνάνε χαρούμενα και ψάχνουν λόγους για να γελούν και να εξερευνήσουν το κόσμο. Μπορούν να κάνουν σχέδια για το μέλλον, ακόμη και να οργανώσουν μια εκδρομή για αύριο.
Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι δεν είναι καλό να ωριμάζουμε και ότι έχουμε να μάθουμε πολλά από τα παιδιά. Γιατί όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος μεγαλώνει και ο εγωισμός, το πείσμα, η αγάπη για το κέρδος, ο φόβος και μικραίνει η ανάγκη για διασκέδαση. Τότε που ήμασταν μικροί όλοι μας θέλαμε να μεγαλώσουμε και να μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε, τώρα πιστεύω ότι ήταν ωραίες εκείνες οι εποχές όπου όλα μας τα έδιναν έτοιμα και το μόνο που κάναμε ήταν να παίζουμε. Αλλά δεν θέλω να πω αυτό. Θέλω να πω ότι αν κυβερνούσαν τα παιδιά το κόσμο, τότε θα ήταν καλύτερα, δεν θα υπήρχαν πόλεμοι, κλεψιές και σκοτωμοί. Δεν θα κυνηγούσε κανείς το κέρδος. Μάλλον η λέξη "κανείς" είναι το πολύ βαριά. Δεν θα κυνηγούσε τόσος πολύς κόσμος, λοιπόν, το προσωπικό κέρδος. Θα υπήρχε παντού αυτή η παιδική αφέλεια και αθωότητα, έτσι θέλω να ελπίζω τουλάχιστον. Και ας μη ξεχνάμε ότι δεν θα υπήρχε ούτε ρατσισμός, γιατί ρατσιστής δεν γεννιέσαι, αλλά γίνεσαι. Από την άλλη μεριά θα υπήρχαν πιο αυστηροί κανόνες γιατί είναι γνωστό νομίζω ότι τα παιδιά είναι οι αυστηρότεροι κριτές, αλλά τουλάχιστον αντικειμενικοί.
Ένα παιδί μπορεί να σου διδάξει τρία βασικά πράγματα.
Να είσαι ευτυχισμένος χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο.
Να είσαι απασχολημένος με κάτι.
Να ξέρεις να απαιτείς με όλη σου τη δύναμη αυτό που θες.
Κλείνοντας αυτό που θέλω να κρατήσεις από ότι έγραψα είναι ότι τα παιδιά έχουν πάντα δίκιο, έχεις πολλά να μάθεις από αυτά, οπότε να τα ακούς. Ναι, θα με πεις ότι και εσύ ήσουν παιδί κάποτε. Έχεις δίκιο, αλλά έχεις αλλάξει πολύ από τότε και έχεις ξεχάσει πως είναι να είσαι παιδί. Έχεις πέσει και εσύ στη παγίδα και μεγάλωσες.
Τα παιδιά διακρίνονται για το θάρρος, την αφέλεια, την εμπιστοσύνη που δείχνουν στο κόσμο, την επιπολαιότητα τους. Δεν φοβούνται μήπως χτυπήσουν η λερωθούν. Αδιαφορούν εντελώς για τα χρήματα, τα κουτσομπολιά και τη γνώμη των άλλων. Το μόνο που έχει σημασία είναι το γέλιο, τα κλάματα και τα όνειρα. Τα παιδιά μπορεί να θυμώσουν και μετά από ένα λεπτό όλα να είναι κομπλέ, κανένας τσακωμός δεν κρατάει παραπάνω από μια μέρα, κάθε πρωί ξυπνάνε χαρούμενα και ψάχνουν λόγους για να γελούν και να εξερευνήσουν το κόσμο. Μπορούν να κάνουν σχέδια για το μέλλον, ακόμη και να οργανώσουν μια εκδρομή για αύριο.
Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι δεν είναι καλό να ωριμάζουμε και ότι έχουμε να μάθουμε πολλά από τα παιδιά. Γιατί όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος μεγαλώνει και ο εγωισμός, το πείσμα, η αγάπη για το κέρδος, ο φόβος και μικραίνει η ανάγκη για διασκέδαση. Τότε που ήμασταν μικροί όλοι μας θέλαμε να μεγαλώσουμε και να μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε, τώρα πιστεύω ότι ήταν ωραίες εκείνες οι εποχές όπου όλα μας τα έδιναν έτοιμα και το μόνο που κάναμε ήταν να παίζουμε. Αλλά δεν θέλω να πω αυτό. Θέλω να πω ότι αν κυβερνούσαν τα παιδιά το κόσμο, τότε θα ήταν καλύτερα, δεν θα υπήρχαν πόλεμοι, κλεψιές και σκοτωμοί. Δεν θα κυνηγούσε κανείς το κέρδος. Μάλλον η λέξη "κανείς" είναι το πολύ βαριά. Δεν θα κυνηγούσε τόσος πολύς κόσμος, λοιπόν, το προσωπικό κέρδος. Θα υπήρχε παντού αυτή η παιδική αφέλεια και αθωότητα, έτσι θέλω να ελπίζω τουλάχιστον. Και ας μη ξεχνάμε ότι δεν θα υπήρχε ούτε ρατσισμός, γιατί ρατσιστής δεν γεννιέσαι, αλλά γίνεσαι. Από την άλλη μεριά θα υπήρχαν πιο αυστηροί κανόνες γιατί είναι γνωστό νομίζω ότι τα παιδιά είναι οι αυστηρότεροι κριτές, αλλά τουλάχιστον αντικειμενικοί.Ένα παιδί μπορεί να σου διδάξει τρία βασικά πράγματα.
Να είσαι ευτυχισμένος χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο.
Να είσαι απασχολημένος με κάτι.
Να ξέρεις να απαιτείς με όλη σου τη δύναμη αυτό που θες.
Κλείνοντας αυτό που θέλω να κρατήσεις από ότι έγραψα είναι ότι τα παιδιά έχουν πάντα δίκιο, έχεις πολλά να μάθεις από αυτά, οπότε να τα ακούς. Ναι, θα με πεις ότι και εσύ ήσουν παιδί κάποτε. Έχεις δίκιο, αλλά έχεις αλλάξει πολύ από τότε και έχεις ξεχάσει πως είναι να είσαι παιδί. Έχεις πέσει και εσύ στη παγίδα και μεγάλωσες.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου